Διακρίσεις, τότε και σήμερα (4^η Συνέντευξη)

Ξεκινάμε την 4^η συνέντευξη του προγράμματος και μαζί μας είναι η κα Άννα Λιβανίου και ο κος Πέτρος Αντώνογλου μόνιμοι κάτοικοι Χάλκης και οι δύο για να μας πουν για τις διακρίσεις στην εποχή τους και τώρα

• Πέτρο σε σχέση με διακρίσεις μεταξύ αντρών και γυναικών. Υπήρχαν διαφορές;
  Την εποχή τη δική μας δεν υπήρχαν διακρίσεις τέτοιες. Οι άντρες σεβόντουσαν πολύ τις γυναίκες και τις πρόσεχαν. Οι διασκεδάσεις γινόντουσαν πάντα με την παρουσία των γυναικών. Εργασίες για τη γυναίκα δεν υπήρχαν τότε, αλλά ασχολούντο να βοηθήσουν τους άντρες τους ως καλλιεργητές, κτηνοτρόφοι, να μαζέψουν τη σοδειά τους κλπ. Οι άντρε δούλευαν σκληρά όπως κτηνοτροφία, αλιεία, σπογγαλιεία, γεωργία και είχαν βοήθεια από τους άντρες τους, στα σιτηρά, στις ελιές, στις φακές κλπ.
  Η Χάλκη καλλιεργείτο όλο το νησί. Και μάλιστα σε δύο περιοχές, η πάνω και η κάτω σπορά, γινόταν η λεγόμενη αλλαξοσπορά. Κάθε χρόνο άλλαζαν την περιοχή και μετέφεραν τα ζώα τους στην άλλη, ώστε να υπάρχει πάντα και τροφή για τα ζώα και σοδειά μεγάλη.
  Αναπαυόταν έτσι το έδαφος.

• Άννα: Σήμερα η γυναίκα έχει περισσότερες ευκαιρίες από έναν άντρα. Δεν υπάρχει πλέον να καλλιεργήσει κάτι κάποιος, σπορά ή κάτι άλλο. Η Χάλκη είναι πλέον τουριστικό νησί, ζει 6 μ΄ληνες το χρόνο απ’ τον τουρισμό. Υπάρχουν λίγοι ψαράδες όπου δεν δουλεύουν γυναίκες, στα υπόλοιπα επαγγέλματα οι γυναίκες δουλεύουν οι άντρες όχι.
  Οι γυναίκες ταλαιπωρούνται πολύ ενώ οι άντρες συνήθως δεν δουλεύουν.  Πλένουν, δουλεύουν, βγάζουν μεροκάματο, ενώ οι άντρες δεν θέλουν να βρουν δουλειά.
  Παλαιά ο ψαράς τυρανιότανε πάρα πολύ. Σήμερα έχουν ωραία σκάφη και εργαλεία, αλλά επιλέγουν το εύκολο κέρδος, χωρίς πολύ κόπωση.
• Άλλο είδος διάκρισης υπάρχει; Υπάρχει ρατσισμός;
  Άννα: Όχι, δεν είμαστε ρατσιστές. Εγώ εργάζομαι σε καφετέρια, δεν διακρίνω. Από κεί και πέρα όμως υπάρχει ένας μικρορατσισμός  γιατί να είναι πιο πολλοί από εμάς. Αυτό με πληγώνει. Οι άντρες τους δεν αφήνουν τις γυναίκες τους να δουλεύουν, δουλεύουν περισσότερο ενώ ο Έλληνας δεν θα πάει να κάνεις αυτή τη δουλεία. Προτιμάει να στείλει τη γυναίκα του να δουλέψει.
  Σαν σχέσεις είμαστε πολύ καλά. Κάποιοι κάνουν και παρέα. Τσακωμοί μεταξύ μας δεν έχουν γίνει.
• Πέτρος: Δεν υπάρχει ρατσισμός. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν καλούς χαρακτήρες και κακούς.
  Κάνουν όλες τις δουλειές, τους πληρώνουμε, τους έχουμε ανάγκη. Και οι γυναίκες τους εργάζονται εποχιακά ενώ εμείς δεν έχουμε τέτοιες εργαζόμενες κοπέλες. Οπότε υπάρχει ανάγκη από δουλειές τέτοιες.
  Παλαιότερα εποχιακά, ερχόντουσαν από την Τήλο, γυναίκες και άντρες, Έλληνες,  μάζευαν κουλούρια, πλέναν τις αυλές μας, κουβαλούσαν νερό. Είχαμε καλές σχέσεις και με αυτούς.
• Υπάρχει κοινωνική διάκριση; Υπάρχει ηλικιακή διάκριση;
  Δεν νομίζω. Αν ζητήσει ένας πενηντάρης δουλειά … δεν νομίζω ότι μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο. Αν έρθει μια πενηντάρα θα βρει δουλειά, όπως και έγινε την περασμένη εβδομάδα. Υπάρχει ένα είδος διάκρισης από τον Χαλκίτη που θα έρθει απ’ την Αθήνα ή από τη Ρόδο. Συνήθως μας κοιτάνε με ειρωνεία, κοροϊδευτικά. Πιο πολλοί σεβόμαστε εμείς αυτούς παρά αυτοί εμάς.
• Πέτρος: Πατριώτες μας, όταν τους ρωτάνε γιατί δεν έρχεστε συχνότερα στη Χάλκη; συχνά λένε Μα με ποιον να κάνω παρέα εδώ;
• Άννα: Όταν καλείς συνομήλικους σου να έρθουν από Ρόδο και σου απαντάνε τι να κάνουμε στη βραχονησίδα; Βέβαια και υπάρχει κοινωνικός ρατσισμός, αλλά ανάποδα, όχι από εμάς.
• Πέτρος: Θέλω να προσθέσω ότι η Χάλκη ήταν πάντα φιλόξενο νησί. Υπήρχε ζωή, 238 παιδιά στο εξαθέσιο Δημοτικό σχολείο και άλλο ένα σχολείο με τριαντατόσα παιδιά στο παλιό χωριό. Το σχολείο έκλεισε, μετά την απελευθέρωση και όλα τα παιδιά εκτός από εμένα που είχα οικονομική δυσκολία, πήγαν στη Ρόδο να συνεχίσουν.